بازنمایی شهر تهران در مجموعه تلویزیونی پایتخت

فهم چگونگی به تصویر در آمدن شهر تهران در «مجموعه تلویزیونی پایتخت» هدف این پژوهش است. برای رسیدن به این هدف، به شناخت و تحلیل بازنمایی شهر تهران در این مجموعه تلویزیونی با تکیه بر نظریه های بازنمایی و آراء استوارت هال پرداخته شده است. در ادامه مبحث نظری و به شکلی موازی با نظریات بازنمایی، نظریه «دیگری بزرگ» از ژاک لاکان و دیدگاه زیمل در مورد کلان شهر و نعمت الله فاضلی درباره گفتمان های شهری پی گرفته می شود. در قسمت روش بر مبنای الگوی جان فیسک در مطالعه متون تصویری، الگویی ترکیبی برای تحلیل متون ارائه می شود که ترکیبی از الگوهای کیت سلبی و ران کاودری، رولان بارت، نورمن فرکلاف و تئو ون دایک است. مقوله های مورد نیاز برای بررسی متون و پاسخ به سوالات تحقیق از این الگوها در فصل چهار استخراج شده و مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، تصویری که از شهر تهران در «مجموعه تلویزیونی پایتخت» به نمایش درآمده است، با اغراق و بزرگنمایی در مشکلات این شهر و با کلیشه سازی همراه بوده است. بر این مبنا شهر تهران به مثابه «دیگریِ بزرگ» در مقابل افرادی که قصد مهاجرت به آن را دارند نشان داده می شود. در این مجموعه تلویزیونی، شهر تهران با کلیشه هایی همچون «شهر گران و پرهزینه»، «آلوده و پر سر و صدا»، « نا امن»، «ساختار اداری پیچیده و وقت گیر» و شهروندان تهرانی با کلیشه هایی همچون «خشن»، «بی منطق»، «حسابگر و بی احساس»، «محافظه کار و محتاط»، «بی میل و دلزده» نشان داده می شوند. نتایج این تحقیق نشان می دهد آنچه در این مجموعه تلویزیونی درباره شهر تهران گفته شده است، به دنبال نفی و انکار شهر تهران به عنوان شهری است که پتانسیل مدینه فاضله در هزاره سوم را دارد.